Soljanka – rozgrzewająca i bardzo „bogata” zupa

Taka bogata i sycąca zupa to bardzo dobre danie na zimne, jesienne i zimowe obiady, ciepłe kolacje. Przepis jest od kolegi, który przywiózł go z krajów byłego Związku Radzieckiego, gdzie zupa ta była – i jest – bardzo popularna i obecna w każdym niemal lokalu gastronomicznym, tak jak w Polsce żurek. Zupa jest bardzo sycąca, bogata i rozgrzewa rewelacyjnie. Poniższy przepis to wersja mięsna, ale robi się też soljankę rybną (na jesiotrze), w czasach ZSRR serwowaną w restauracjach w czwartki, gdy obowiązywał „rybny dzień”.

Ciekawostką jest to, że zupa ta, pod tą samą nazwą, jest do dziś często spotykana w jadłodajniach na terenie byłego NRD.

Można powiedzieć, że jest to  jednodaniowy obiad, bo zjadając talerz takiej zupy już nic więcej nie da się zjeść.

 

Składniki na 5 l wody

0,4 kg wieprzowiny gulaszowej,

0,4 kg wołowiny gulaszowej,

0,4 kg szynki wędzonej

4-5 ogórków kiszonych

garść oliwek

łyżka kaparków

3 puszki krojonych pomidorów (można zastąpić koncentratem)

łyżka-dwie koncentratu pomidorowego (zależnie jak pomidorowo lubimy)

pół obranej ze skórki cytryny (może być trochę więcej)

pieprz, sól,

parę sztuk ziela angielskiego,

3 listki laurowe.

3 spore cebule

3 parówki – u mnie ich nie było . Parówki były obowiązkowe w solance za czasów socjalizmu i każdy kto podówczas ją jadał będzie oczekiwał w soljance plasterków parówki.

Wykonanie

Wodę zagotowujemy, wrzucamy ziele angielskie, liście laurowe i gotujemy.

Mięsa ( wołowe i wieprzowe), kroimy na tyle drobno żeby potem się łyżką z talerza dało nabrać, i po kolei (każdy rodzaj oddzielnie) smażymy na oleju.

Po podsmażeniu wprost z patelni można wrzucać do gotującej się wody.

Podobnie kroimy w drobną kostkę (1cm) lub słupki (cieńsze) szynkę, podsmażamy i do gara.

Następnie, jeśli dajemy parówki, to kroimy je na plasterki tak po 4-5mm, podsmażamy i do gara.

Mięso się gotuje w zupie, można zabrać się za podsmażenie cebuli, pokrojonej w ćwierć plasterki (ćwiartka koła). Cebulę podsmażamy na złoto i również myk! do zupy.

Zupa się gotuje, i można w tym czasie pokroić sobie w kostkę ogórki kiszone, które następnie trzeba również podsmażyć, można na resztkach po cebuli. I można zająć się czym innym, bo zupka się musi pogotować ze 40 min nim kwaśne ogórki się doda.

Jak się pogotuje, wrzucamy ogórki, wrzucamy pomidory z puszki, jak chcemy bardziej czerwono to można jeszcze trochę koncentratu dorzucić, wrzucamy oliwki, kapary i pokrojoną w półplasterki cytrynę i dajemy się temu towarzystwu pogotować na wolnym ogniu, aż mięsko będzie miękkie.

Doprawiamy w międzyczasie solą i pieprzem, wedle woli.

Podajemy z łyżką gęstej, kwaśnej śmietany – taki biały kleks na czerwonej zupie.